IV MnO Warownia odwołany, karawana idzie dalej

Kilka miesięcy upłynęło od mojego ostatniego wpisu tutaj, doznałem kilku spektakularnych porażek na InO i bez reszty pochłonął mnie projekt IV Marszu na Orientację Warownia, który planowałem zorganizować w Gródku, w gminie Drzycim, powiat świecki, woj. kujawsko-pomorskie w dniach 22-24 września br. Planowałem, bo nie zorganizowałem. Imprezę odwołałem na półtora tygodnia przed wyznaczonym terminem. 

Tyle pracy, tyle poświęcenia i taka klapa. Nie wyrobiłem się w czasie. 15 tras to nie w kij dmuchał. O ile udało mi się obejść cały teren i stworzyć mapę tzw. zbiorówkę, czyli podkład dla wszystkich tras, o tyle rysowanie map tras poszczególnych zajęło mi zbyt dużo czasu i przy szóstej mapie powiedziałem pas. Przełożyłem imprezę na przyszły rok, prawdopodobnie na weekend 20-22 września 2024. Znów będę ubiegał się o rangę Pucharu Polski i Pucharu Polski Młodzieży dla zawodów, bo chcę zrobić Warownię w pełnym zakresie, nie rezygnując z żadnej najmniejszej nawet trasy.

W dniu odwołania zawodów zapisane były aż 43 osoby, przy czym Józek Malinowski zamierzał zapisać na trasy młodzieżowe dalszych 19 zespołów, co dawałoby około 35 nowych osób, a przewidywania co do finalnej frekwencji oscylowałyby wokół 90-100 osób. Byłby to duży sukces frekwencyjny, byłby, gdybym nie odwołał imprezy. Na stronie zawodów pod linkiem https://marszwarownia.blogspot.com/2023/09/odwoanie-odwoaniem-ale-nalezy-sie-kilka.html napisałem szerzej o przyczynach odwołania imprezy. Żaliłem się na współczesną psychiatrię i psychologię, że nie znalazła do końca rozwiązania na moje problemy natury psychiatryczno – psychologicznej, wskutek czego muszę męczyć się z lekami, które powodują całe spektrum skutków ubocznych, w tym nadmierne samozadowolenie, skutkujące brakiem motywacji do bardziej intensywnego działania. Mówiąc wprost jestem permanentnym leniem (pół biedy jeśli byłbym do tego leniem zdolnym, ale nie mnie to oceniać). Trudno się mówi, może jeszcze kiedyś uda mi się odstawić leki (kolejną próbę podjąłem w miesiącach maj – lipiec, po raz kolejny bezskutecznie). Na lenia zorganizować takiej kobyły jak Warownia się nie da. 

Nie zasypiam gruszek w popiele, jeszcze w dniu odwołania zawodów zabrałem się za tworzenie map reszty tras (na tamten moment gotowe były mapy 5 tras, a szósta się robiła) i na dzień dzisiejszy gotowe są mapy już 6 tras, a siódma właśnie się robi. Pozytyw jest taki, że będę miał teraz więcej czasu na pisanie postów na blogu, może znów napiszę relację z jakichś zawodów, bo zaczął się jesienny sezon startowy. Skoro jestem zmuszony tymczasowo (tj. do czasu skutecznego odstawienia, co może się nie ziścić nigdy) polubić moje antydepresanty i leki na inne moje przypadłości psychiatryczne, postaram się nauczyć neutralizować ich skutki uboczne.  Położę nacisk na naukę większej systematyczności, a jakoś to się da. Tymczasem do zobaczenia na trasach kolejnych InO oraz na pomorskich znakowanych szlakach turystycznych. Z innych nowości u mnie, zamieszkałem z Sarunią w jej przytulnym domku na Letnicy, nasz związek się cementuje, a więc nowy ważny etap w życiu. I jeszcze staramy się o dzieciątko in vitro. Jak już się urodzi przekażę mu wiedzę o rysowaniu mapek na InO i zaszczepię zamiłowanie do turystyki pieszej i książek. Takie są plany, czas pokaże, czy były to tylko takie świetlane plany, a postawię zwykłą budę (parafrazując wypowiedź Romka z jednej z książeczek przygód Tytusa, Romka i A’tomka), czy też coś namacalnego z tego wyjdzie.